چون اشک در قفای تو با سر دویده‌ام ...

بسم الله 

زیارت عاشورا را با سوز می خواند، صدایش انگار هفتاد پرده را پاره می کند و تو را از این هزاره عبور می دهد و می بردت دهم محرم سال ۶۱ هجری، بالای گودال قتلگاه انگار تمام این سال ها را پا برهنه در بیابان دویده باشی تا برسی به خود حادثه تا خاکی، شکسته، اشک آلود سلام دهی فرزند شهید زهرا را، صدایش اینطوری است که آخر سر باید سرت را بگذاری روی مهر و سجده زیارتت را هق هق گریه کنی 

حتی اگر در این عالم نباشم حسین، از من بر تو سلام ...